اعجاز علمی قرآن در اندیشه آیت الله جوادی آملی

اندیشمندان و مفسران، در بررسی قرآن کریم، به‏ویژه آیاتی که با علوم تجربی نسبتی دارند، رویکردشان متفاوت است. برخی بر این باورند که هر علمی از علوم بشری را می‏توان در قرآن جست‏وجو کرد. برخی معتقدند قرآن هیچ رسالتی در علوم تجربی ندارد. عده‏ای هم راه میانه را درپیش گرفته و با تخطئۀ دو دیدگاه قبلی، یافته‏های قطعی علوم جدید را در قرآن کریم پذیرفته‏اند و آن را نشانۀ اعجاز علمی این کتاب جامع بشری دانسته‏اند. ازجمله معتقدان به این نظریه، آیت‏الله جوادی آملی‏است که با تصریح به این مطلب، بر وثاقت این اندیشه افزوده‏اند. ایشان ضمن اشارۀ تلویحی به چنین اعجازی در قرآن کریم، با بهره‏گیری از دلایل عقلی، همچون دینی بودن همۀ علوم، جامع و جاودان بودن قرآن و دلایل نقلی نظیر نوآوری قرآن در برخی مطالب علمی و تصریح ائمه اطهار(علیهم السلام)، نظریۀ خویش را اثبات کرده و آن را از پیرایه‏های عصر علم‏زدۀ امروز مبرا دانسته‏اند؛ چنان‏که دربارۀ نسبت دادن هر دستاورد ظنّی علمی به قرآن هشدار می‏دهند. در این پژوهش، تلاش می‏کنیم با روش توصیفی ـ تحلیلی، اندیشه‏های آیت‏الله جوادی آملی را دربارۀ اعجاز علمی قرآن کریم بررسی کنیم.